Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Αλήθειες που δίνουν απαντήσεις στις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας…




Η κατάσταση στη χώρα μας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.
Στο κρίσιμο αυτό σταυροδρόμι δεν βρεθήκαμε γιατί το επιλέξαμε εμείς.
Βέβαια οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι σε αυτό οδηγηθήκαμε με την ανοχή αλλά και πολλές φορές με την εμπλοκή τη δική μας.
Οι επιλογές μας πάντα και κυρίως εκ των υστέρων είχαν ως βασικό σκοπό την πρόσκαιρη «προστασία» του εαυτού μας. Στην επιλογή αυτή συνέβαλε καθοριστικά η ψεύτικη και ιδίως σκόπιμη στάση των πολιτικών μας.
Μας υποχρεώνουν να ζούμε με αυτά που παλεύαμε τόσα χρόνια να διασφαλίσουμε για τις ζωές των παιδιών μας και τις δικές μας.
Ξεχνάμε τις βασικές μας αρχές, όσο γύρω μας αλλάζουνε πράγματα που κάποτε τα θεωρούσαμε ως κεκτημένα και αδιαπραγμάτευτα, ως διαχρονικά διασφαλισμένα και κατά κόρο κατοχυρωμένα.
Δεν είμαστε αχάριστοι και κατανοούμε πλήρως ότι η ζωή μας δίνει και τις δυσκολίες ώστε να μπορούμε μέσα από αυτές να αναγνωρίζουμε την αξία των ευτυχισμένων στιγμών που ζήσαμε και να παλεύουμε για την εδραίωσή τους και την διεύρυνσή τους.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε αδιαμαρτύρητα και ιδίως χωρίς αγώνα να δεχτούμε την όποια απόφαση που δεν αναγνωρίζει το έργο μας, τον ιδρώτα μας, τις αγωνίες μας, την συμβολή μας στην εθνική οικονομία, την ίδια την υπόστασή μας.
Αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, κανείς δεν μπορούσε να τα φανταστεί.
Η βία που έχει εισέλθει στις ζωές μας, οικονομική, ψυχολογική αλλά και σωματική, μας διαταράσσει την ηρεμία μας, την υγεία μας, την ίδια την υπόστασή μας. Αυτό που μας επιβάλλεται δίχως φραγμούς και όρια και μας αναγκάζουν να το δεχόμαστε στην καθημερινότητα μας, χωρίς να υπάρχει μια λέξη να το εκφράσει, ούτε κάποια δύναμη να το ελέγξει και να το αποτρέψει, χωρίς εμείς που το βιώνουμε να είμαστε σε θέση να συνεννοηθούμε, προκειμένου να αντιδράσουμε συλλογικά και συγκροτημένα.
Για όλα αυτά πρέπει να πάρουμε αποφάσεις με υπευθυνότητα και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.
Σε όποιον τομέα της ζωής κι αν προσανατολιστούμε, μας αναγκάζουν να βλέπουμε και να αποδεχόμαστε τα πράγματα με τα όσα άλλοι ορίζουν και τα οποία βλέπουν με τα δικά τους μάτια και διαμορφώνουν μονομερώς με την δική τους αντίληψη και συλλογιστική.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι κάθε δρόμος έχει δύο κατευθύνσεις, ο δρόμος που πάει προς τα εμπρός είναι ο ίδιος δρόμος που πάει προς τα πίσω.
Από εμάς εξαρτάται ποια πορεία είναι ωφέλιμη για το σύνολό μας και πρέπει να την ακολουθήσουμε.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη κι αν είμαστε στο σωστό δρόμο, και σε κοινή πορεία με κάποιους άλλους δεν πρέπει να βρισκόμαστε ακίνητοι και αραχτοί και αυτό γιατί οι άλλοι θα μας παρακάμψουν, θα μας ποδοπατήσουν, θα μας ισοπεδώσουν, θα μας αφήσουν πίσω.
Δεν πρέπει συνεπώς να περιμένουμε να μας «χαριστεί» κάτι, ούτε να συμβιβαστούμε εκχωρώντας την δυνατότητα να μας υποστηρίξουν άνθρωποι που η διαδρομή τους και η εν γένει διαχρονική δράση τους σηματοδοτούν μια διαφορετική πορεία από αυτή που αντικειμενικά αξίζουμε και δικαιούμαστε.
Έχοντας υποχρέωση και συνάμα ευθύνη ως κλάδος των πτυχιούχων ηλεκτρολόγων να επιδιώξουμε την συμμετοχή μας και την συμβολή μας στη διαμόρφωση του σχεδιασμού της νέας οργανωτικής και λειτουργικής δομής της ΥΠΑ
Η αναδιοργάνωση της ΥΠΑ θα πρέπει να έχει σαφή και καθαρό προσανατολισμό, με βασικό σκοπό την ενίσχυση της δυναμικότητά της και της επιχειρησιακή της ικανότητας και να κινείται σύμφωνα με τα όσα ορίζουν οι κανονισμοί και τα κοινοτικά πρότυπα για τον διαχωρισμό της κανονιστικής και ελεγκτικής της λειτουργίας σε σχέση µε την παροχή υπηρεσιών.
Κρίνεται αναγκαίο να θεσμοθετηθεί νομοθετικά ο λειτουργικός, εποπτικός και ρυθμιστικός ρόλος της ΥΠΑ και οι αρμοδιότητες της για τον έλεγχο και την λειτουργία των αερολιμένων της χώρας και την τεχνική υποστήριξη αυτών, καθώς και του φορέα παροχής υπηρεσιών αεροναυτιλίας.
Θεωρούμε ότι οι βασικοί στόχοι που θα πρέπει να επιδιώκει η αναδιάρθρωση του συστήματος οργάνωσης και λειτουργίας της Υπηρεσίας μας θα πρέπει να στηρίζονται σε μια δομή ευέλικτη, λειτουργική, αποκεντρωμένη και κυρίως αποτελεσματική, η οποία ιεραρχικά θα διακρίνεται για την μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και ευθυνών στις οριζόντια προβλεπόμενες βαθμίδες και θα προβλέπει σε όλα τα καθετοποιημένα επίπεδα διάρθρωσής της, τις προβλεπόμενες ευέλικτες και αξιόπιστες διοικητικές, καθοδηγητικές, υποστηρικτικές και ελεγκτικές παρεμβάσεις.
Μετά την αναμενόμενη εξέλιξη με την τελική υπογραφή της παραχώρησης των 14 αεροδρομίων, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, θα αναγκαστούμε να διαλέξουμε ποιόν δρόμο τελικά θα πάρουμε, όχι για να σωθούμε χαριστικά πρόσκαιρα και ευκαιριακά, αλλά για να διατηρηθούμε με αξιολογικά χαρακτηριστικά τώρα και μελλοντικά.
Θα καλεστούμε να ξεκαθαρίσουμε και να οριοθετήσουμε, τον ρόλο μας, τις αρμοδιότητές μας, τα καθήκοντά μας, την ύπαρξή μας στην νέα οργανωτική και λειτουργική δομή της υπηρεσίας μας, προκειμένου να υπάρξει μια ακτίνα αισιοδοξίας και ελπίδας για τον κλάδο μας.
Θα πρέπει από κοινού να συμβάλλουμε ώστε να αποκτήσει και πάλι η υπηρεσία μας ευελιξία και αποτελεσματικότητα οργάνωσης και λειτουργίας, επαναφέροντας την τάξη, την οργάνωση, την συνέπεια, την αξιοπιστία, τον εκσυγχρονισμό, την αποτελεσματικότητα, έτσι ώστε να υπάρξει δικαίωση και αναγνώριση για το παρόν και το μέλλον μας και ιδίως για το τι θα αφήσουμε πίσω μας, ως παρακαταθήκη για τους επόμενους.
Ο κλάδος μας πρέπει να γίνει και πάλι πρωταθλητής του ρεαλισμού, της συναίνεσης και του ενωτικού αγώνα.
Ο κλάδος μας θα πρέπει να αποκτήσει ταυτότητα και προσαρμοστική ικανότητα, έτσι ώστε τις δυσκολίες που ζήσαμε και αντιμετωπίζουμε, να τις κάνει ευκαιρίες χτίζοντας ένα νέο μέλλον, αλλάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού και επιδιώκοντας μέσα από τις εφικτές και κυρίως τις ρεαλιστικές προτάσεις του να συμβάλλει στην άρση της αδικίας και της ισοπέδωσης που δέχτηκε εδώ και πολλά χρόνια.
Ας κρατήσουμε όλα αυτά στο μυαλό μας, όχι ως απόλυτη αυθεντία του σωστού, εναντίον του λάθους, αλλά ως μια διαδικασία της επιλογής του αντικειμενικά ρεαλιστικού που θα συμβάλλει καθοριστικά στο παρόν και στο μέλλον του κλάδου μας και της υπηρεσίας μας.
Δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχει μια πλειοψηφία πολιτών που θέλει πραγματικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα απελευθερώσουν τις ικανότητες του κάθε Έλληνα και θα οδηγήσουν στην πολυπόθητη υγιή ανάπτυξη.
Αυτούς τους πολίτες μαζί με πολλούς ηγέτες των τοπικών κοινωνιών δεν κατορθώσαμε να πείσουμε και να πάρουμε μαζί μας ως υποστηρικτική δύναμη για το δίκιο των προτάσεών μας. Και δεν το κατορθώσαμε γιατί η απαξίωση και η δυσφήμιση του έργου και της αποστολής της υπηρεσίας, συνεπώς και το δικό μας, είχε ήδη συντελεστεί με την ανοχή την δική μας.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του δημάρχου Μυκόνου Κωνσταντίνου Κουκά μετά την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης της εκμετάλλευσης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας στην κοινοπραξία Fraport-Slentel, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το αεροδρόμιο της Μυκόνου: «Ευελπιστούμε ότι με την αλλαγή θα υπάρξουν καλύτερες υπηρεσίες στο αεροδρόμιο της Μυκόνου», συνεχίζοντας με την άποψη ότι «η διαχείριση του κράτους απέτυχε» και διευκρινίζοντας ότι καλύτερες υπηρεσίες σημαίνει ότι «θα είναι καθαρό, θα υπάρχει χαρτί υγείας και ο αεροδιάδρομος δεν θα έχει ξαφνικές ζημιές, όπως πέρυσι το καλοκαίρι».
Άσχετα με το ποιόν υποστηρίζουμε και επιλέγουμε ο καθένας ξεχωριστά για ηγέτη, στο τέλος της διαδικασίας όλοι εισπράττουμε το αποτέλεσμα των ενεργειών του. Και είναι ιστορικά πολύ σημαντικό να συνθέσουμε τις σκέψεις μας να οργανώσουμε και να δυναμώσουμε τις δυνάμεις μας και τη φλόγα που ο κάθε ένας από εμάς εκπέμπει να τις ενώσουμε σε μία δάδα που θα φωτίσει τον δρόμο μας για το καλύτερο μέλλον.
Τρία πράγματα είναι αναπόφευκτα για όλους μας : ο ρεαλισμός, η συναίνεση και η αποφασιστικότητα.
Ίσως να στέρεψαν οι ιδέες μας, μα όχι οι σκέψεις μας και οι προβληματισμοί μας.
Ίσως να μειώθηκε η δύναμή μας, αλλά όχι η διάθεσή μας και κυρίως η θέλησή μας. Ίσως λόγω των συχνών παρεμβολών και πιέσεων που δεχόμαστε να έχει μια χρονική υστέρηση η αντίληψή μας, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν απωλέσαμε τα αισθητήρια της αντίδρασής μας.
Γι΄αυτό ας κάνουμε πράξη αυτό που θέλουμε και αξίζουμε για εμάς και για τον κλάδο μας.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Οι αλήθειες που κάποιοι δεν «επέτρεψαν» να γίνουν πραγματικότητα….





Η αλήθεια τελικά είναι πολύ περίεργο πράγμα.
Και όσο εσύ διστάζεις να την φανερώσεις, τόσο αυτή υπομένει και επιμένει επιζητώντας παράλληλα να πάρει το δρόμο προς το φώς, να βρει τη θέση της για να γίνει γνωστή σε όλους.
Και όσα χρόνια και αν περάσουν αυτή παραμένει δυνατή και κάποια στιγμή αναλλοίωτη χωρίς φκιασίδια, έρχεται στο φως, για να μπορούν να την δουν όλοι και αναζητά τη θέση της με ένα και μοναδικό σκοπό, να πει τα πράγματα με το όνομά τους και να συμβάλλει καθοριστικά στην απονομή της δικαιοσύνης.
Εξάλλου, όπως είχε πει ο Αριστοτέλης: «Το αληθές και το Δίκαιο είναι από τη φύση, πιο δυνατά από το ψευδές και το άδικο».
Η αλήθεια όσο και αν μας πειράζει, όσο και αν δεν μας βολεύει, όσο και αν μας πονάει ή μας καταδιώκει, τόσο μας απελευθερώνει και κυρίως μας… λυτρώνει.
Και είναι αυτή και μόνο αυτή, που μπορεί να ρίξει και να σβήσει από την μνήμη μας και την εν γένει συμπεριφορά μας τις τεχνητές διαχωριστικές γραμμές που κάποιοι επιμελώς μας βάζανε, προκειμένου να δρουν ανενόχλητοι για την επίτευξη των ιδιοτελών τους σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Και τούτο, διότι θα ήταν πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο κάποιος να μην υπολογίσει και να παρακάμψει μια μονιασμένη και αποφασισμένη ένωση σε ότι αφορά την διεκδίκηση και την διασφάλιση των συμφερόντων της.
Ναι ακριβώς έτσι αισθανόμαστε σήμερα που η αλήθεια προβάλλεται έτσι όπως ήταν τότε, απλώνεται και πλησιάζει τον καθένα από εμάς για να του δώσει απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα που τον απασχολούν για το χθες και το σήμερα του κλάδου μας.
Σε αυτή τη σύντομη σειρά των αναρτήσεων που πήραμε την απόφαση να βάλουμε στην σελίδα της Ένωσής μας, προσπαθήσαμε να ξεσκεπάσουμε μερικές από τις πιο καλά κρυμμένες αλήθειες για τον κλάδο μας, η αποκάλυψη των οποίων θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα μας προβληματίσει, θα μας ενημερώσει καθαρά και εμπεριστατωμένα και ίσως συντελέσει θετικά στο να αλλάξει καθοριστικά την εικόνα που πιθανόν οι περισσότεροι από εμάς δεν θα θέλαμε να έχουμε.
Είναι θεωρούμε η κατάλληλη χρονική στιγμή για να φανερώσουμε μέσω των αδιάψευστων αποδεικτικών στοιχείων και των ντοκουμέντων που παρουσιάζουμε την ισοπέδωση, την κατάφορη αδικία και την ανυπολόγιστη ζημιά που υπέστη ο κλάδος μας, από αυτούς που δεν αναγνώριζαν τον νομοθετικά κατοχυρωμένο ρόλο του, τις αρμοδιότητές του, τις ευθύνες του, την επιβεβλημένη αναγκαιότητά του, βάζοντας φραγμό στην εξέλιξή του και κρατώντας ουσιαστικά δεμένους στις ράγες της δικής τους διαδρομής.
Είναι πιστεύουμε η ενδεδειγμένη συγκυρία για την αποκατάσταση μιας αδικίας που κάποιοι επιμελώς ακόμη και σήμερα επιδιώκουν να διατηρηθεί, προκειμένου να μην διαταραχτεί η σημερινή κατάσταση.
Ένα είναι σίγουρο. Η θέση του κλάδου μας, η εξέλιξή του, η αναγνώρισή του, η επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζομαι ως σύνολο αλλά και ως πρόσωπα, περνάει αναγκαστικά και από εμάς.
Έχει αποδεχθεί διαχρονικά ότι οι μεσάζοντες το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αποκομίσουν επιπλέον όφελος για τον εαυτό τους.
Και όσο εμείς θα στεκόμαστε απλοί παθητικοί θεατές των εξελίξεων, περιμένοντας την άνοιξη για τον κλάδο μας, κάποιοι με την ανοχή και την ένοχη σιωπή τη δική μας θα αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον μας, αποσπώντας σημαντικό μερίδιο από την προσφορά μας και τον κόπο μας, κλέβοντας στην ουσία τα όνειρά μας ……
Παρακολουθείστε το παρακάτω video για να δείτε κάποιες από τις αλήθειες.......

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Ο καυτός Δεκέμβρης του 1994.



Ο Δεκέμβριος του 1994, την παραμονή των Χριστουγέννων, παρόλη την χαμηλή του θερμοκρασία, αποδείχτηκε τελικά πολύ καυτός μήνας για τον κλάδο των ηλεκτρολόγων της ΥΠΑ.
Στην καθόλα νόμιμη απεργιακή κινητοποίηση που κήρυξε η Ομοσπονδία Συλλόγων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας  για την προάσπιση της νομικής μορφής της ΥΠΑ και την αποτροπή της έγκρισης από την Ελληνική Βουλή της σύμβασης παραχώρησης του αεροδρομίου στα Σπάτα στην γερμανική εταιρία Hochtief, δοκιμάστηκε τόσο η θέληση και αποφασιστικότητα, όσοι και η ενότητα του αγώνα.
Στον αγώνα αυτόν συμμετείχε ενεργά ο κλάδος των Ηλεκτρολόγων, ο οποίος εισέπραξε το αντίτιμο του αγώνα με τον πιο άδικο και παράλογο τρόπο, με την σκληρή και άδικη τιμωρία ενός συναδέλφου, του οποίου το φταίξιμο ήταν γιατί υλοποίησε κατά γράμμα τις νόμιμες και προβλεπόμενες διαδικασίες της απεργίας.
Ήταν η πρώτη λαβωματιά που δέχτηκε πισώπλατα ο κλάδος των ηλεκτρολόγων, η οποία στιγμάτισε τόσο την σύστασή του όσο και την παραπέρα διαδρομή του. Και το πάθημα αυτό έγινε μάθημα στον κλάδο….
Πολλοί ήταν αυτοί που "φοβήθηκαν" τον κλάδο μας και επίσης πολλοί ήταν αυτοί που τον πολέμησαν με κάθε τρόπο, με σκοπό να τον παραμερίσουν και να μην του επιτρέψουν να πρωταγωνιστήσει σε εξελίξεις και έτσι να μην «ξανασηκώσει κεφάλι»…………

Παρακολουθείστε το video για το τι λέχθηκε τότε στην εκπομπή επ΄ αυτοφώρω στον ΣΚΑΙ με το δημοσιογράφο Νίκο Κακαουνάκη.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Διεθνής Κρατικός Αερολιμένας Αθηνών


Ο πρώτος Κρατικός Αερολιμένας που το 2001 μεταφέρθηκε σε άλλον χώρο και τώρα διαγράφτηκε και από τα χαρτιά με τον νόμο 4146/2013
Μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί.

Το αεροδρόμιο άρχισε να κατασκευάζεται το 1938 στη περιοχή Χασάνι, με διάδρομο προσγειώσεως 1.800 μέτρων μετά από απαλλοτρίωση τμημάτων των τότε κοινοτήτων Κομνηνών και Ελληνικού.
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος όμως δεν επέτρεψε την ολοκλήρωσή του. Κατά την περίοδο της Γερμανο-Ιταλικής κατοχής επίσπευσαν οι Γερμανοί την επέκτασή του για δικούς τους σκοπούς. Αντίθετα η συμμαχική αεροπορία επεδίωξε να παρεμοδίσει τη συμπλήρωσή του με συνέπεια επί σειράς επιδρομών, κυρίως νυκτερινών βομβαρδισμών προς αποφυγή θυμάτων εκ των εργαζομένων εκεί Ελλήνων.
Από τους βομβαρδισμούς εκείνους είχαν προκληθεί πολλές ζημιές ακόμη και στους παρακείμενους οικισμούς. Κατά την αποχώρησή τους όμως οι Γερμανοί κατέστρεψαν και υπονόμευσαν τους διαδρόμους του.
Στη συνέχεια και για όσο ακόμα βρίσκονταν γερμανικές φρουρές σε ελληνικά νησιά,από το αεροδρόμιο αυτό εφορμούσαν ελληνικά και συμμαχικά αεροσκάφη με στόχο τις φρουρές αυτές (οι αεροδιάδρομοι επιδιορθώθηκαν).
Μετά τη λήξη του πολέμου και την επανένωση των Δωδεκανήσων, μεταφέρθηκε στο Ελληνικό το μεγάλο υπόστεγο αεροσκαφών των Ιταλών από τη Λέρο και αποτέλεσε το βασικό υπόστεγο επισκευών του αεροδρομίου
Το 1950 το αεροδρόμιο απέκτησε και δεύτερο διάδρομο με μήκος 2.250 μέτρα, ενώ ο πρώτος αυξήθηκε και αυτός στα 2.250 μέτρα.
Το 1958 ο κύριος διάδρομος αυξήθηκε πάλι, με μήκος τα 3.000 μέτρα.



Στις 30 Μαΐου του 1962, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έθεσε τον θεμέλιο λίθο του Ανατολικού αεροδρομίου Ελληνικού που έχει σχεδιαστεί από τον διάσημο Αμερικανοφινλανδό αρχιτέκτονα Έερο Σάαρινεν . Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το 1969. Τη δεκαετία του 1970 ο κυρίως διάδρομος επιμηκύνθηκε στα 3.500 μέτρα.
 Για 63 χρόνια ο Κρατικός Αερολιμένας Αθηνών αποτέλεσε την αφετηρία και τον τερματισμό αναρίθμητων ταξιδιών για εκατομμύρια επιβάτες.
 Το 1976 η Ελληνική Κυβέρνηση ανέθεσε σε Κοινοπραξία της Aeroports de Paris και του Αεροδρομίου της Φρανκφούρτης την επιλογή της κατάλληλης τοποθεσίας για τη μεταφορά του αεροδρομίου. Η τοποθεσία που επιλέχθηκε τελικά ήταν τα Σπάτα, αλλά η κατασκευή αναβλήθηκε.
Τη δεκαετία του 1990 το αεροδρόμιο εξυπηρετούσε από 10 έως 12 εκατομμύρια επιβάτες το χρόνο. Ώσπου το 2001 διέκοψε οριστικά τη λειτουργία του –μέσα σε ένα βράδυ τα φώτα έσβησαν και το μέλλον του μεταφέρθηκε στο νέο διεθνές αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Ο Διεθνής Κρατικός Αερολιμένας Αθηνών χάθηκε-διαγράφτηκε και από τα χαρτιά, με την κατάργηση τμημάτων και διευθύνσεων που λειτουργούσαν κανονικά μέχρι τον Απρίλιο του 2013, με τον νόμο 4146/ΦΕΚ 90Α/18 Απριλίου 2013.
Οι εγκαταστάσεις του όμως δεκαπέντε χρόνια μετά, οι οποίες κρύβουν μέσα τους μια μεγάλη και σημαντική ιστορία στέκουν εκεί και περιμένουν, απροστάτευτες από κάθε είδους επιδρομή και λεηλασία.  Το υπάρχον υλικό θα μπορούσε αντί να παραδοθεί βορά στην ανακύκλωση να αξιοποιηθεί με σκοπό να συμπληρώσει την ιστορία της πολιτικής αεροπορίας και των ανθρώπων που την υπηρέτησαν και την υπηρετούν και να αποτυπωθεί η τότε Αεροπορική ζωή σε αυτό το ιερό αεροπορικό μνημείο, που κάποιοι αποφάσισαν και επέτρεψαν να δημιουργηθεί .

Μια μικρή βόλτα στα εναπομείναντα χαλάσματα του άλλοτε Κρατικού Αερολιμένα Αθηνών θα ενεργοποιήσει τις μνήμες μας, θα αρχίσει να ζωντανέψει τη σκέψη μας για να θυμηθούμε το χθες που αρχίζουμε να ξεχνάμε……